Μέσα στη νύχτα η βροχή
μοιάζει μ’ ανάμνησης φωνή
σαν ένα αντίο ξαφνικό
σαν ένα ψέλλισμα βουβό.

Κι όπως στεκόσουν σιωπηλός
έμοιαζες τόσο μακρινός
χαμένο αγόρι σε γιορτή.

Κι όπως στεκόσουν σιωπηλός
έμοιαζες τόσο μακρινός
σε μια πλατεία αδειανή.

Σαν ένα απόγευμα σιωπής
όταν μου είπες ως εδώ,
είχες τα χείλια σου κλειστά
κι όμως μου έλεγες πολλά

Κι όπως στεκόσουν σιωπηλός
έμοιαζες τόσο μακρινός
χαμένο αγόρι σε γιορτή.

Κι όπως στεκόσουν σιωπηλός
έμοιαζες τόσο μακρινός
σε μια πλατεία αδειανή.

Σαν ανοιξιάτικη βροχή
κράτησες μια μονάχα μια στιγμή.