Απόψε δεν κοιμήθηκα
και ώρες αγρυπνούσα
γιατί ξαναθυμήθηκα
τα μάτια π’ αγαπούσα.

Στο μαξιλάρι τρέξανε
καυτά τα δάκρυα μου,
ας ήτανε να γύριζες
ξανά στην αγκαλιά μου.

Πάλι ξημερώθηκα με τη θύμηση σου
πάλι βασανίστηκα στην ανάμνηση σου.
Στο μυαλό μου ήρθανε βράδια μαγεμένα
τότε που τα χείλη μας σμίγανε γλυκά.

Απόψε δεν κοιμήθηκα
γιατί σε νοσταλγούσα
το φάντασμα σου έβλεπα
και μόνος μου μιλούσα.

Ας ήτανε να ‘ρχόσουνα
την πόρτα να χτυπήσεις
και τα στεγνά τα χείλη μου
μ’ αγάπη να μιλήσεις.

Πάλι ξημερώθηκα με τη θύμηση σου
πάλι βασανίστηκα στην ανάμνηση σου.
Στο μυαλό μου ήρθανε βράδια μαγεμένα
τότε που τα χείλη μας σμίγανε γλυκά.