Θα επιμένουμε, θα λέμε δεν συνέβηκε
αυτές οι μέρες δεν υπήρξαν στα ημερολόγια.
Εμείς δεν είπαμε, εμείς δεν είπαμε
ποτέ αγάπης λόγια, ποτέ, ποτέ, ποτέ.

Θα επιμένουμε, θα λέμε δεν συνέβηκε
αυτές οι νύχτες δεν υπήρξαν στις ζωές μας.
Στο ίδιο στρώμα, στο ίδιο στρώμα
δεν πλαγιάσαμε ποτέ μας, ποτέ, ποτέ, ποτέ.

Κι όταν το δάκρυ πάει στα βλέφαρα ν’ ανέβει
θα επιμένουμε θα λέμε δεν συνέβη.
Κι αν σου γράψω, σκίσε το γράμμα μου γύρνα το πίσω
βοήθα αγάπη μου, βοήθα να ‘μαι πίσω
πως δε σε γνώριζα ποτέ.

Θα επιμένουμε, θα λέμε δεν συνέβηκε
ήταν θα λέμε ένα όνειρο, μια αυταπάτη.
Ποτέ δεν κάναμε, ποτέ δεν κάναμε
εμείς οι δυο αγάπη, ποτέ, ποτέ, ποτέ.

Θα επιμένουμε, θα λέμε δεν συνέβηκε
ήταν θα λέμε κάποιο όνειρο, ένα Σαββάτο.
Που δεν το ζήσαμε, που δεν το ζήσαμε
ποτέ στη γη εδώ κάτω, ποτέ, ποτέ, ποτέ.

Κι όταν το δάκρυ πάει στα βλέφαρα ν’ ανέβει
θα επιμένουμε θα λέμε δεν συνέβη.
Κι αν σου γράψω, σκίσε το γράμμα μου γύρνα το πίσω
βοήθα αγάπη μου, βοήθα να ‘μαι πίσω
πως δε σε γνώριζα ποτέ.