Όταν κλαίω σαν τ' αγρίμια
κλαίω μοναχή
γιατί η χαρά είναι δημόσια
κι ο πόνος γιώτα χι.

Στη χαρά συλλαλητήριο
και αλαλαγμός
στον καημό μου σιωπητήριο
σαλπίζει ο σπαραγμός.

Όταν κλαίω σαν τ' αγρίμια
κλαίω μοναχή
γιατί η χαρά είναι δημόσια
κι ο πόνος γιώτα χι.

Αγάντα βρε ψυχή
το ‘δες και μοναχή
πως η χαρά είναι δημόσια
κι ο πόνος γιώτα χι.

Σαν το χιόνι στα καλώδια
επάνω της ΔΕΗ
με λιώνει έτσι και με σώνει
κι εμένα η ζωή

Στη χαρά μου πόσοι φίλοι
φώτα γιορτινά
στον καημό μου μήτε καντήλι
δεν φέγγει πουθενά.

Βρε όταν κλαίω σαν τ' αγρίμια
κλαίω μοναχή
γιατί η χαρά είναι δημόσια
κι ο πόνος γιώτα χι.

Αγάντα βρε ψυχή
το ‘δες και μοναχή
πως η χαρά είναι δημόσια
κι ο πόνος γιώτα χι.