Παράξενο αυγουστιάτικο απογευματάκι
να μ’ έπαιρνες συγκάτοικο, αγκαλιά λιγάκι

Κοντά στον χτύπο της καρδιάς το κορμί να ιδρώσει
να λάμψει η αλήθεια μονομιάς και να δυναμώσει

Κάνε μου τη χάρη, του Αύγουστου φεγγάρι
μόνος πώς να ζήσω
μου `στησαν παγίδα, δώσ’ μου μιαν αχτίδα
για να ξαναρχίσω

Παράξενη αυγουστιάτικη, φεγγαρολουσμένη
βραδιά γλυκιά που απλώνεσαι, ξανακερδισμένη

Ψάξε στη νύχτα να τη βρεις, σε παρακαλάω
με μια σου αχτίδα να της πεις πως την αγαπάω