Δεν θα φανείς
το ξέρω κι όμως περιμένω
και δεν θα δεις
πως μ’ έχει η αγάπη σου πνιγμένο.

Ούτε μπορείς
τη μοναξιά μου να μετρήσεις
μόνο θα ζεις
απ’ τις δικές μου παραισθήσεις.

Όταν σημάνουν τα μεσάνυχτα να δεις
καπνός θα γίνω κι ανάσα απ’ το τραίνο,
δεν ‘είναι που ‘ρθα στο σταθμό λίγο νωρίς
μα πού δεν φάνηκες κι ακόμα περιμένω.

Δεν θα φανείς
το ‘ξέρα κι όμως περιμένω,
κυκλοφορείς
σ’ ένα κομμάτι μου χαμένο.

Ούτε μπορείς
να μ’ αγαπάς σαν κάτι ξένο,
είσαι μορφή
από καθρέφτη ραγισμένο.

Όταν σημάνουν τα μεσάνυχτα να δεις
καπνός θα γίνω κι ανάσα απ’ το τραίνο,
δεν ‘είναι που ‘ρθα στο σταθμό λίγο νωρίς
μα πού δεν φάνηκες κι ακόμα περιμένω.