Πάνε μέρες που λείπεις
και ξυπνάω κοντά σου
στο κενό σου χωράω
κι ίσως στην αγκαλιά σου.

Όταν είμαι μονάχος
ότι όμορφο κάνω
αν εσύ δε το βλέπεις
δεν υπάρχει το χάνω.

Όσο φεύγω μακριά σου
τόσο είμαι μαζί σου
κι αν προσέχω εμένα
συντηρώ τη ζωή σου.

Όση απόσταση υπάρχει
την απόσταση αρνούμαι
ότι βρω το έχω χάσει
αν μαζί δε το βρούμε.

Προσπαθώ να ξεχάσω
μα στα χέρια σου φτάνω
δεν σε είχα ποτέ μου
κι όμως πάλι σε χάνω.

Θα απορείς με το γράμμα
θα γελάσεις φοβάμαι
πόσα δεν έχουν γίνει
τα κρατάω να θυμάμαι.

Μα ότι αγγίζω πονάει
μου ζητάει να σ’ αγγίξω
κι ότι γράφω πεθαίνει
άμα δε σου το δείξω.

Προσπαθώ να ξεχάσω
μα στα χέρια σου φτάνω
δεν σε είχα ποτέ μου
κι όμως πάλι σε χάνω.