Μου λένε πια να ταξιδεύω να πάψω
Τα γεφύρια να κάψω, να δέσω ν αράξω
Ότι τελειώνουν στη σκακιέρα τα πιόνια
πως με πήραν τα χρόνια, να δει η μάνα μου εγγόνια
Να βγάλω ρίζες ακριβώς σαν εσένα
Κρίκος σ' ίδια καδένα, να βλέπω ΑΝΤ1
Κι εγώ τους λέω κρύψου χταπόδι στο θαλάμι σου
Κι εσύ σουπιά, μες το μελάνι σου
Γιατί..

Στο πανδοχείο το καραβάνι. και το καράβι στο λιμάνι. το ξέρουνε οι καπετάνοι. κάτι τα πιάνει κάτι τα πιάνει. στο καμαρίνι οι θεατρίνοι κι ο πειρατής που μπεκροπίνει ξέρεις το ξέρουνε κι εκείνοι, κάτι θα γίνει κάτι θα γίνει

Μου λένε φτάνει πέρασες τα τριάντα
Δε θα αντέχεις για πάντα, άσε πια και τη μπάντα
Κι ότι εντάξει το κανε το δικό του
Έφυγε έως ότου-γυρισμός του άσωτου
Ότι το μπάρκο είναι πλέον μπανάλ
Η καβάτζα pas mal, για ανθρώπους νορμάλ
Κι εγώ τους δείχνω αγύριστο το κεφάλι
Γυρνώ απ την άλλη και πάμε πάλι

Στο πανδοχείο το καραβάνι. και το καράβι στο λιμάνι. το ξέρουνε οι καπετάνοι. κάτι τα πιάνει κάτι τα πιάνει. Στο καμαρίνι οι θεατρίνοι κι ο πειρατής που μπεκροπίνει ξέρεις το ξέρουνε κι εκείνοι, κάτι θα γίνει κάτι θα γίνει

Το ξέρουνε στον Πειραιά στο λιμάνι
Στο Κερύνεια οι νάνοι, στη Σεβίλλη οι τσιγγάνοι
Το τραγουδούν οληνυχτίς τα τριζόνια
Καλοκαιριά αιωνία, ψαλιδούν χελιδόνια
Στο ψιθυρίζει στο αυτί το αγέρι, που φυσάει απ τ’ Αλγέρι, ο καμηλιέρης το ξέρει
Και λέει ποτέ δεν ημερεύουνε φως μου
Οι περιπατητές του κόσμου

Στο πανδοχείο το καραβάνι. και το καράβι στο λιμάνι. το ξέρουνε οι καπετάνιοι. κάτι τα πιάνει κάτι τα πιάνει. Στο καμαρίνι οι θεατρίνοι κι ο πειρατής που μπεκροπίνει ξέρεις το ξέρουνε κι εκείνοι, κάτι θα γίνει κάτι θα γίνει