Το ξέρω φίλε πως πονάς
έφυγε και παραμιλάς
σ’ άφησε μόνο σου να ζεις
με αναμνήσεις.

Να την ξεχάσεις προσπαθείς
όμως να κλάψεις δεν μπορείς
γιατί είσαι άντρας
και δεν πρέπει να δακρύζεις.

Έτσι είναι οι άντρες ποτέ δεν κλαίνε
πάντα πληρώνουν, φταίνε δε φταίνε.
Το δάκρυ κάνουν χίλια κομμάτια
ποτέ δε φτάνει μέχρι τα μάτια.

Το ξέρω φίλε τι περνάς
για εκείνη πίνεις και μεθάς
και ας μη θες σε κανένα
να μιλήσεις.

Στα μάτια σου έρχεται βροχή
τη σταματάς όμως γιατί,
δεν επιτρέπεται
σαν άντρας να δακρύζεις.

Έτσι είναι οι άντρες ποτέ δεν κλαίνε
πάντα πληρώνουν, φταίνε δε φταίνε.
Το δάκρυ κάνουν χίλια κομμάτια
ποτέ δε φτάνει μέχρι τα μάτια.