Σε κοιτάζω μες στα μάτια και σωπαίνω
νιώθω πως πρώτη μου φορά σε συναντώ
κι όμως μες στα δυο σου μάτια εγώ πεθαίνω
είναι αλήθεια πως ακόμα σ’ αγαπώ.

Δεν είσαι εσύ, δεν είσαι εσύ
αυτός π’ αγάπησα δεν είσαι.
Δεν είσαι εσύ, δεν είσαι εσύ
αφού μου λες μακριά μου ζήσε.
Δεν είσαι εσύ, δεν είσαι εσύ.

Στ’ άδειο σπίτι δεν μπορώ να ησυχάσω
στους άδειους τοίχους τη σκιά σου συναντώ.
Δεν το πίστευα ποτέ μου να περάσω
τέτοιο βάσανο από σένα π’ αγαπώ.

Δεν είσαι εσύ, δεν είσαι εσύ
αυτός π’ αγάπησα δεν είσαι.
Δεν είσαι εσύ, δεν είσαι εσύ
αφού μου λες μακριά μου ζήσε.
Δεν είσαι εσύ, δεν είσαι εσύ.