Κάθε τι στενό του φέρνει πειρασμό
από τον ένα μπαίνει στον άλλον Ασωπό
μήπως έχει και κάνα σκοπό.

Φυλάξου γιέ του Φαίστιου
μη καμιά σκληρή σε κυριέψει πλάνη
γιατί πιο πονηρή σ’ ανέμελο χορό
πεδούκλια βάνει.

Τούτος ο δρόμος οδηγεί στη σπηλιά
ποιος με καλεί, σε κανέναν μιλιά.

Πιερ του Ροζάλντε εσύ
δακρύων μου πηγή, των φυσημάτων
του ψυχρού βοριά έγινε στροφή
βλαστάρι απ’ τη φωνή σου αυτή η στροφή.

Μια ακόμη πινελιά
που πάει να σβηστεί φυτρώνει μια φτελιά
βροχή απ’ τη ματιά σου του Ίστρου
γέμει η σκιερή πηγή.

Ζητά μια γουλιά απ’ το τυφλό βασιλιά
δυο λεπτά, άλλη μια πινελιά.

Ξεκίνα εσύ γλυκό με βάρκα, με καράβι
τραγούδι Αιολικό
στα πέρατα που ανάβει η Πίσα εκεί θερμό
γαλάζιο φως.

Του Γιώργου λυρικό να στεφανώσει μέλος
τιτίβισμα παιδιών που δεν γνωρίζει τέλος
τερπνής λαλιάς μονάχα να βρω βέλος.

Την κούνια κρεμούν στ’ ανθισμένο κλωνί
που απλώνει η φτελιά
στου αγοριού την ευνή.

Κι άλλη στροφή μου ζητά το παιδί
μου ‘σπασε η ρε, δεν έχω άλλη χορδή.