Κάπου αν υπάρχεις, κάπου,
άκου το τραγούδι μου, άκου.
Είναι γραμμένο για σένα,
για σένα, μονάχα για σένα.

Και χωρισμένοι που είμαστ’ οι δυο
εγώ δεν έπαψα να σ’ αγαπώ.
Εγώ δεν έπαψα να σ’ αγαπώ
και χωρισμένοι που είμαστ’ οι δυο.

Κρίμα που χωρίσαμε, κρίμα
κι ήταν η αγάπη μας ποίημα.
Τώρα τρυφερά περασμένα
είσαι και θα μείνεις για μένα.

Και χωρισμένοι που είμαστ’ οι δυο
εγώ δεν έπαψα να σ’ αγαπώ.
Εγώ δεν έπαψα να σ’ αγαπώ
και χωρισμένοι που είμαστ’ οι δυο.