Συμμαζεύω τις αποσκευές μου ήρθε η διώχνω

Πού να χωρέσουν όλες και κυρίως ολόκληρα

Ανταριασμένα πρωινά τα δέντρα του κήπου

Τα πουλιά ο κερομύτης κότσυφας στη μηλιά

Πού να βολέψω τη ΜΥΡΤΩ με τα κυνηγόσκυλα

Στα σκαλοπάτια του μαγειρειού γλείφοντας τ’ αγια-

-σμένα της χέρια που τα τάιζαν -το σπίτι

Χαμηλώνει τη σκεπή του για να μην γονατίσει

Τη μέρα του αποχωρισμού- με τις φωνές των

Παιδιών στο χοροστάσι και τις πυγολαμπίδες

Να τα οδηγούν στα κρυφά λημέρια των

Περιοδικών τους εκλάμψεων και τα βήματα

Βαριά στα πλακόστρωτα ακολουθώντας τις

Πατημασιές των προγόνων και τις ανάσες τους

Στους τοίχους και να μην ξέρεις αν η υγρασία

Κατεβαίνει από τα λούκια της σκεπής ή έρχεται

Από τα τριχοειδή των ακριβών εκμυστηρεύσεων

Διανύοντας αποστάσεις βιαστικών αναπνοών

Πού να χωρέσουν όλα αυτά πάρεξ στα διογκωμένα

Διάκενα των στίχων τα έτοιμα να διαρραγούν

Από τις σπαραχτικές άριες των φωνηέντων.