Από ρωγμή σε ρωγμή ανέρχομαι
Μέσα στην πολυθρύλητη νύχτα

Ώ η κόψη του λειψού φεγγαριού
Σαν δρεπάνι μου ματώνει τον τράχηλο

Δε θέλω άλλο ύψος
Ήδη ζω με τ’ όνειρο
Που δεν ήθελα ποτέ να δω