Διασχίζεται ο χρόνος μου
-από το χτες στο αύριο-
πάνω από ξέχειλους αφρούς...
ανάμεσα σε σύννεφα πυκνά
στα όρια απόκρημνων αιθέρων,
βλέπω καρτερικά στεριές να χάνονται
να ανακαλύπτονται ταξίδια
όλα θολά και αδιαπέραστα•
μαζεύω τις αθλιότητες
τις αφήνω στο συρτάρι
σκόρπια κομμάτια των καιρών
πιασμένα χέρι-χέρι
εκθειάζοντας
μάς αποχαιρετούν.
Ήρθε ο καιρός να κλειδώσω
και να φύγω.