Λύση δεν έχει το αίνιγμα του κόσμου, κάτω από κάθε πέ-
τρα που σηκώνεις υπάρχει πάντα κάτι πιο σκοτεινό και
από το ίδιο το χώμα.
Ως εδώ καλά, τι θ’ απογίνουμε όμως εμείς που τα λευκά
μαλλιά μας ανεμίζουν ακόμα όπως του Οιδίποδα;
Εμείς που ουδέποτε καταδεχτήκαμε την ύπαρξη;
Από ένα σάπιο κλαδί κρεμόμαστε όλοι, φίλτατοι αναγνώ-
στες, από το ίδιο ετοιμόρροπο δέντρο
Τίποτα άλλο δεν είναι η τέχνη μας, από το γέρικο σκυλί
που οδηγεί τον τυφλό.