Δέκα τροχοί ανάτροχοι
δέρμα σκιάς γυαλίζει
Μώλωπες νύχτας
γιόμα φεγγαριού
Διώξε τρεις νάνους
φέρ’ είκοσι
Φτερά και λύπη πρώτη
νερό να πιω
Νερό να πιεις
κρύπτη Κριού χρυσίζουσα
Χρως χρωτός
έρως έρωτος
Κορμιά καπνίζουν
λυπημένα
Υγρό μανίκι
και σουγιάς
Στρατιώτης λυπημένος
φτερά δεν έχει ο πόλεμος
La nostra morte, ξένο.
Στο μέσο ταξιδιού
τραγούδι και κόκκινη χόβολη
Το όνομά σου
Στον ώμο μ’ αγγίζει
με χωρίζει.