Προέρχομαι απο νύχτας
βαθύ πλουτώνιο
Η σιωπή σα φθισικά αιμοπετάλια
στάζει απο στόμα σ’ άλλο στόμα
Ηχοβολεί η μοναξιά σε κοιλότητες
σώματος
Τρίζουν δόντια μισοσπασμένα
Απρόσμενες αράχνες
στις κλειδώσεις – λήθη
Ελάσσονος σημασίας αιωνιότητα
κατασπαράζει ζαρωμένα
δευτερόλεπτα
σαθρά φασαριόζικα
ιμερόεντα – λήθη
Το δέρμα πιο ξερό απο αμμοθίνες
το στεγνό σου πηγάδι, το θαμπό μου κέρας
σε ελεγχόμενη ηλεκτρική απόσταση
Σωροί σφαγμένων λέξεων
στο βρεγματικό – λήθη
.