Σαν ναυαγός μεθοδικός που θα μετρούσε τα κύματα που του
αρκούν για να πεθάνει
και θα τα μετρούσε, και θα τα ξαναμετρούσε, για να μη λαθέψει
ως το τελευταίο,
ως εκείνο που έχει το ανάστημα ενός παιδιού και του σκεπάζει το κεφάλι,
έτσι έζησα κι εγώ με μια ράθυμη αρετή αλόγου χάρτινου στο
μπάνιο,
μαθαίνοντας πως ποτέ δεν λάθεψα σε τίποτα
εκτός από τα πράγματα που πιο πολύ επιθυμούσα.