Να κι ή βροχή πού μας θυμήθηκε
Στη μοναξιά μας μια διακριτική
Βροχή χτυπάει στον τσίγκο για νάρθει
Συντροφιά στα ονειρά μας!

Βρέχει στους παλιομοδίτικους στίχους
Τούς ιαμβικούς στη γριά έμπνευση
Με προσοχή μήπως σαπίσει
Σκάλες και τοίχους

Αποκαμωμένη βροχή από θητείες
Σε φυματικά φθινοπωρινά τοπία
Ξυπόλυτη βροχή αποκλεισμένη σε
Στρατιωτικά νεκροταφεία

Καρφώνει σπόρους λουλουδιών
Στο χώμα πού `χε καρπίσει εμβατήρια
Ονόματα και χρονολογίες κι ή λησμονιά
Χιονίζει σιωπητήρια.