Όταν ήσουν
νεαρή τσιμπούσες
σα βατόμουρο. Ακόμα και το πόδι σου
ήταν για σένα όπλο, ω αγρίμι.
Δύσκολα σ’ έπιανε κανείς. Ακόμα.
νέα, ακόμα
είσαι όμορφη. Τα σημάδια
του χρόνου και του πόνου δένουν
τις ψυχές μας, τις κάνουν μία.
Και πίσω απ’ τα κατάμαυρα μαλλιά σου,
δε φοβάμαι πια το μικρό λευκό
σουβλερό αυτάκι σου, το δαιμονικό.