Τη μέρα είμαι ψάρι
τη νύχτα βγάζω φτερά
και πετάω πάνω απ’ τη λίμνη
προσέχω
μην την αγγίξω
ικανή να πνίξει κάθε σκίρτημα
σε μια χούφτα νερό
αλλά αυτή δεν το ξέρει
δεν νιώθει τον εαυτό της
ούτε στεγνό ούτε υγρό
Απόψε θα βγάλω πόδια
να την περπατήσω
γνωρίζοντας πως δε σηκώνει
πατημασιές αγίου
Το βάρος της θα με συνθλίψει
ή θα γίνει το θαύμα
Βυθίζομαι
σαν φίδι που κουβαλάει στη ράχη του
όλα τα αλλαγμένα πουκάμισα
μοτίβο ψαροκόκαλο