Επιστρέφω

απ’ την ίδια ρυτίδα

κλωτσώντας το πορτοκάλι

που σάπιζε

στα μαλλιά μου

το φεγγάρι ένα ψεύτικο φως

στο παράθυρο

κανένας ίσκιος

δε χωράει το σώμα μου

μη με φωνάζεις άδικα

«Μαρία»