Δεν μπορώ να μιλήσω για αυτό, δεν είναι μάλλον αρκετά ενδιαφέρον,
Αλλά είναι κάπου δίπλα μου.

Οι άσπρες τρίχες μου λάμπουν στον καθρέφτη απέναντι
Ενώ κάποιος μπάσταρδος θα γίνει μπαμπάς.

Η φωνή μου είναι μερικά σκόρπια χαρτιά πάνω στο τραπέζι:
Περνάει από παγωμένα αεροδρόμια και έρημες πεδιάδες,
Ένα καλοκαίρι της απομόνωσης και ένας πύργος που στέκεται στην άμμο.

Σπασμένες σκέψεις, και φλογισμένες νύχτες παλιών βασιλείων.
Το ξεθωριασμένο βιβλίο της Ιστορίας που έχω αφήσει πίσω μου.