Όλη νύχτα ο ήχος είχε
έρθει πίσω ξανά,
και ξανά πέφτει
αυτή η ήσυχη, αδιάκοπη βροχή.

Τι είμαι για μένα
που πρέπει να θυμάται κανείς
να επιμένει σ’ αυτό
τόσο συχνά; Είναι

που ποτέ η άνεση
ακόμη και η τραχύτητα
της βροχής πέφτοντας
δε θα `χουν για μένα

κάτι άλλο απ’ αυτό,
κάτι όχι τόσο επίμονο
είμαι για πάντα λοιπόν κλειδωμένος σ’ αυτή
την οριστική αμηχανία.

Αγάπη, αν μ’ αγαπάς
ξάπλωσε δίπλα μου.
Γίνε για μένα, σαν τη βροχή
η έξοδος

από την κούραση, την ανοησία,
τη μισολαγνεία της σκόπιμης αδιαφορίας.
Να `σαι υγρή

με μια αξιοπρεπή ευτυχία.

Μετάφραση: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ