Πρωί και τρέχω
να προλάβω
κι εγώ δεν ξέρω τι

και ξάφνου
το ανθισμένο δέντρο
έρχεται καταπάνω μου
αιωρούμενο

τρέχω τρέχω

και ξάφνου
αμέριμνη η γυναίκα αίφνης
σκοντάφτει
στα δεξιά μου
έντρομη

τρέχω ακόμη

με την ψυχή στο στόμα
με το νου απόντα
έξω από μένα

ιδού

κορυφή του χιονισμένου βουνού
απαστράπτουσα θάλασσα