Όλο το βράδυ ακουγόταν
κάτω απ’ τη σκάλα.

-Μαμά, τι `ναι αυτό που κλαίει μέσα στο σπίτι μας;
-Τίποτα, μικρό μου, μάλλον η φάκα θα `πιασε κάνα
Ποντίκι.

Ψέματα. Όλα ψέματα.
Η ποντικοπαγίδα άδεια πάλι.
Η κραυγή όμως εκεί. Για χρόνια.

Μόνο εγώ την άκουγα.