η πόλη είναι θάλασσα
έλεγε όσο ήταν παιδί.
Τα σπίτια αραγμένα καράβια
οι δρόμοι ζωνες ατσάλινες
χαραγμένες στο διάβα του ήλιου
κι οι άνθρωποι ανταριασμένα κύματα
κυκλώνες που με σύμμαχο τον Αίολο
βράχους συντρίβουνε για το φιλί της άμμου.

Η πόλη είναι λαβύρινθος
άλλαξε το τροπάριο στα τριάντα.
Ταξίδι ανάμεσα σε μονότονα τείχη
όλο σταυρόλεξα και σταυροδρόμια
με τα σημάδια να σε αδειάζουν
στην ίδια πάντα αφετηρία
μέχρι να παίξεις με το Μινώταυρο
σε μια ζαριά το μίτο της Αριάδνης.

Η πόλη είναι στρατώνας
διαπίστωσε προς το τέλος.
Υπηρετούν τη θητεία τους οι ψυχές
ενώ τα σώματα
έχουν έξοδο κάθε Σάββατο.