Κάποτε θα ταξιδέψουμε μαζί
θα δούμε τα ίδια τοπία στο παράθυρο
τους μικρούς πέτρινους σταθμούς
και τους βιαστικούς κλειδούχους

κάποτε θα κρυφτούμε μαζί
στο ίδιο σκοτάδι
εγώ θα κρατάω μια λάμπα θυέλλης
κι εσύ ένα τιμόνι από παιχνίδι παιδικό

κάποτε θα καθίσεις δίπλα μου
να μοιραστούμε το κελί
και μιαν αχτίδα φως
που θα ξεφεύγει από τα κάγκελα

έτσι
θα δούμε κάποτε μαζί
μια δύση και μια ανατολή

πέρα απ’ το χρόνο
το βλέμμα σου
και το δικό μου βλέμμα
θα γίνουν ορίζοντας