Σ’ αγγίζω και γλιστράει το χρυσάφι στο σατέν
απομένει το μαύρο της
πηχτό ανάμεσα στα δάχτυλα

σκοτάδι και εσύ το μόνο φως

τρεμοσβήνεις
μα σαν σε κοιτώ
ακόμα λάμπεις
μέσα στο βελούδο της

νύχτα
τα πιο μακρινά της αστέρια
είναι τα μάτια σου