Τον πήρανε τα νερά
τον κουβαλάνε
οι σάρκες μουσκέψανε
έτοιμες να διαλύσουν
η φωνή του μόλις σηκώνει μικρές δίνες.

Μόνος
κι ένα πουλί λευκό
γαντζωμένο επίμονα στο στήθος
έξω από το νερό και την αίγλη του βυθού
περιμένει
στο χείλος του καταρράκτη
ψηλά να τον σηκώσει
απ’ τις μασχάλες
στον ουρανό.