Σε ποταμό θα κατεβώ με το φεγγάρι τ’ αργυρό,
νεράιδες-ξωτικά να βρω για του σεβντά σου το σταυρό.

Και θ’ ακουμπήσω το νέρο τόσο γλυκά, να σε χαρώ,
και τ’ όνομα σου τ’ακριβό θα ψιθυρίσω όσο μπορώ.

Για να μ’ ακούσουν τα στοιχειά, πως έχω αγάπης μαχαιρία
και να με παρούν αγκαλιά λίγη να βρω παρηγοριά.

Πάρε του ήλιου τη ζαλιά κι έλα κοντά μου όπως παλιά,
θα σου ’χω κόκκινα χαλια, του παραδείσου μου μηλιά.

Να σ’ αγαπώ, να μ’αγαπάς, να σε κρατώ, να με κρατάς,
πόσο σε θέλω να μετράς, στην ευτυχία να με πας.

Πόσο πονώ για ένα φιλί, ερωντοπούλα μου καλή,
ερωντοπούλα μου καλή, η μοναξά με καταλεί.