Η θάλασσα έχει κύματα,
η κουταλιά κανένα
και το κορμί που μου `δωσαν
χέρια έχει τρελαμένα.

Δεν υπακούνε στο μυαλό
σηκώσαν’ μπαϊράκι,
ακούνε μόνο την ψυχή
και το άσβηστο μεράκι.

Το `να κρατάει το μάνικο,
το άλλο δουλεύει πένα
και μ’ οδηγούν κοπιαστικά
στης μουσικής τη γέννα.

Έχω κοντά μου δυο παιδιά
και μια κυρά ωραία
μα τα λωλά τα χέρια μου
τέλια θέλουν παρέα.