Σαν χτες θυμάμαι ήταν που στάθηκα μονάχη
σ’ έρημη θάλασσα όπως στέκονται οι βράχοι.
Στάθηκα μόνη στο κατώφλι της ζωής
σαν χτες θυμάμαι ήταν που ξέχασες να ζεις.

Ξέχασες να ζεις
μονάχη τώρα το σκοτάδι με τυλίγει.
Ξέχασες να ζεις
εσύ που έλεγες πως η ζωή είναι λίγη.

Ξέχασες να ζεις
μα άφησες μόνος τη ζωή να σου ξεφύγει.
Ξέχασες να ζεις
φεύγεις μακριά, πως σηκώνεις τόση απονιά.
Ξέχασες να ζεις
φεύγεις μακριά, φεύγεις και μου κόβεις τα φτερά.

Σαν χτες θυμάμαι πως σε νόμισα σαν ξένο
έγινε η αγάπη μας ρολόι σταματημένο.
Βουβοί μας κοίταζαν οι δείχτες της σιωπής
σαν χτες θυμάμαι ήταν που ξέχασες να ζεις.

Ξέχασες να ζεις
μονάχη τώρα το σκοτάδι με τυλίγει.
Ξέχασες να ζεις
εσύ που έλεγες πως η ζωή είναι λίγη.

Ξέχασες να ζεις
μα άφησες μόνος τη ζωή να σου ξεφύγει.
Ξέχασες να ζεις
φεύγεις μακριά, πως σηκώνεις τόση απονιά.
Ξέχασες να ζεις
φεύγεις μακριά, φεύγεις και μου κόβεις τα φτερά.