Είμαστε παιδιά και παίζαμε στους δρόμους
ξέγνοιαστα πηγαίναμε εκδρομές.
Τι θα πει δεν ξέραμε το φορτίο στους ώμους
Αθηνά μου θύμησες κάτι απ’ το χτες.

Κι αν συναντηθήκαμε ύστερα από χρόνια
τίποτα δεν άλλαξε στο χαμόγελο σου,
μόνο που δεν πίστευα πως στην τότε εικόνα
μια ρυτίδα θ’ άλλαζε πλάι στο μάγουλο σου.

Είμαστε παιδιά και γίναμε μεγάλοι
σκέψου πως το θέλαμε αυτό
μα όταν αντικρίσαμε τη ζωή απ’ την άλλη
σαν μεγάλοι αρχίσαμε Αθηνά κρυφτό.

Κι αν συναντηθήκαμε ύστερα από χρόνια
τίποτα δεν άλλαξε στο χαμόγελο σου,
μόνο που δεν πίστευα πως στην τότε εικόνα
μια ρυτίδα θ’ άλλαζε πλάι στο μάγουλο σου.