Οδηγώ την καρδιά μου και είσαι βροχή
που σταγόνα σταγόνα το τζάμι θολώνει
και δεν βλέπω μπροστά μου, είναι ο δρόμος μακρύς
και το φως του απέναντι με χτυπάει, με θαμπώνει.

Σκοτεινή λεωφόρος, δεν μπορώ να διακρίνω
αν πηγαίνω μονάχη ή αν είσαι κοντά μου.
Κάπου κάπου μονάχα στον καθρέφτη κοιτάζω
κάποιον να προσπερνάει, μα αυτή είναι η σκιά μου.

Οδηγώ την καρδιά μου μα ομίχλη απλώνεις
κουρασμένη η ματιά μου και θαρρεί πως ζυγώνεις.
Μου ‘χες πει πως μαζί μου θα ‘ρθεις κάποιο ταξίδι
στο ‘χα πει δεν θα βρεις της καρδιάς τ’ αντικλείδι.

Σκοτεινή λεωφόρος, δεν μπορώ να διακρίνω
αν πηγαίνω μονάχη ή αν είσαι κοντά μου.
Κάπου κάπου μονάχα στον καθρέφτη κοιτάζω
κάποιον να προσπερνάει, μα αυτή είναι η σκιά μου.