Φίλοι μου εδώ πεθαίνω
στην κακούργα ξενιτιά,
μα ποτέ να μην το πείτε
στην μανούλα την γλυκιά.

Αν σας ρωτήσει η μάνα μου
γιατί πια δεν της γράφω,
μην πείτε πως τα βάσανα
με στέλνουνε στον τάφο.

Πιο καλά να με μισήσει
παρά να κλάψει και να δακρύσει.

Να πείτε πως την ξέχασα
για να 'χει μια ελπίδα
πως ίσως θα 'ρθω κάποτε
σ' αυτήν και την πατρίδα.

Πιο καλά να με μισήσει
παρά να κλάψει και να δακρύσει.

Κι όσο τα χρόνια θα παιρνούν
κι εγώ δεν θα πηγαίνω
ας με νομίζει άπονο
μα όχι πεθαμένο.