Έμαθα στον κόσμο να βαδίζω
όπως ένα δέντρο στη σιωπή,
μες στα δυο μου χείλη φυλακίζω
όσα η καρδιά ζητάει να πει.

Μη μου λες ονόματα
κι ως τα ξημερώματα
βγάλε απ’ το σώμα μου τα βέλη.
Μη μου λες ονόματα
μίλα μου με χρώματα
κι ίσως οι πληγές να τρέξουν μέλι.

Έμαθα στη γη να ταξιδεύω
όπως ένα δέντρο στη σκιά,
φλούδα η καρδιά και τη ξοδεύω
στης ζωής τη κάθε χαρακιά.

Μη μου λες ονόματα
κι ως τα ξημερώματα
βγάλε απ’ το σώμα μου τα βέλη.
Μη μου λες ονόματα
μίλα μου με χρώματα
κι ίσως οι πληγές να τρέξουν μέλι.