Η Ρονίτα η κόρη του Φοίνικα χαμογελά
στα απέραντα πελάγη
και ζει φανταστικό, φανταστικό ηλιοβασίλεμα
και πυρετό και ψάχνει του έρωτα αιώνια το μυστικό.

Τραγική μορφή του φεγγαριού της
στην άσπλαχνη πραγματικότητα του νου της
σε μια ατέλειωτη διαδρομή αγαπάει κι υποφέρει
πονάει και μαθαίνει

Η Ρονίτα η κόρη του λυκόφως
κλαίει κι οδύρεται, φοβάται τους ανθρώπους
ότι αρχίζει το χαλά
για τ’ αγόρια λιώνει μα πάντα είναι μόνη.

Εφτά ημέρες τη ζύγιαζα κι ήταν αέρας και φως
εφτά ημέρες μ’ αγάπαγε κι έγινε τώρα καπνός.
Η Ρονίτα μια στον παράδεισο μ’ αγγέλους μιλά
και μια στην άβυσσο.

Η Ρονίτα βαθιά στην Εδέμ
μ’ ένα αμπελόφυλλο να πολεμάει τη γύμνια
αποφάσισε να ζήσει
τον Αδάμ γυρεύει για να την αναστήσει.

Η Ρονίτα ξαναγεννιέται απ’ τη στάχτη της
η κόρη του Φοίνικα που μάρτυρας της γίνηκα

Εφτά ημέρες τη ζύγιαζα κι ήταν αέρας και φως
εφτά ημέρες μ’ αγάπαγε κι έγινε τώρα καπνός.
Η Ρονίτα μια στον παράδεισο μ’ αγγέλους μιλά
και μια στην άβυσσο.

Και ζει στον πυρετό
και ψάχνει του έρωτα αιώνια το μυστικό,
η κόρη του Φοίνικα που μάρτυρας της γίνηκα.