Ακούω δυνατές τις λέξεις που δε λες
αλήθειες και φαντάσματα κυκλοφορούν γυμνές.
Ακούω το φουστάνι σου στο πάτωμα να πέφτει
ακούω μες στο μεθύσι μου να με φωνάζεις ψεύτη.

Ακούω Jethro Tull και σιγοσφυρίζω
νομίζω παραήπια κι άρχισα να τραυλίζω.
Γι δέκατη φορά τις βαλίτσες ετοιμάζω
μωρό μου σ’ έμαθα καλά, δεν με τρομάζεις.

Προτού να βγεις στο δρόμο θα μετανιώσεις
μια τέτοια σχέση άρρωστη ποτέ δεν θα νιώσεις.
Σ’ αυτή την κωμωδία το πλάνο είναι στημένο
κακή σκηνοθεσία και σενάριο κλεμμένο.

Ακούω σκιές γλώσσες φωτιές
θάνατος έρωτας, οι απόλυτες στιγμές.
Ακούω την ανάσα σου σαν ατμομηχανή
μέσα στους οργασμούς σου θα παίρνω ζωή.

Η νύχτα με στοιχειώνει και χάνω τη φωνή μου
το γυμνό κορμί σου αιώνια φυλακή σου.
Μες στον καθρέφτη σου πεθαίνεις παραδομένη στη στιγμή
μου χαρίζεις για πάντα την τελευταία σου πνοή.

Είμαι ο σκοτεινός μέντορας σου
ο άλλος σου εαυτός που αποζητάς
οι αλυσίδες που μονάχη σου φοράς.
Άφωνη κραυγή που διψάει να βγει
μέσα απ’ τις αισθήσεις
σ’ ένα πυροτέχνημα να εκραγεί.

Ακούω στοιχειά, αρχέγονους θεούς
μέσα στους πολλαπλούς σου οργασμούς.
Ακούω σκιές γλώσσες φωτιές
θάνατος έρωτας, οι απόλυτες στιγμές.