Ποιος είσαι εσύ που μου σκαλίζεις την πληγή
κι αυτά που θέλω να ξεχάσω μου θυμίζεις.
Ποιος είσαι εσύ που δεν αισθάνεσαι ντροπή
για ότι μου ‘κάνες και πίσω με γυρίζεις.

Δεν υπάρχεις πια, δεν υπάρχεις πια
είσαι ένα όνειρο κακό απ’ τα παλιά.
Δεν υπάρχεις πια, δεν υπάρχεις πια
μην προσπαθείς να ξανανάψεις τη φωτιά.

Ποιος είσαι εσύ που μες στη νύχτα με ξυπνάς
και την καρδιά μου έχεις βάλει για σημάδι.
Ποιος είσαι εσύ που την αγάπη μου ζητάς
εσύ που έφυγες σαν κλέφτης κάποιο βράδυ.

Δεν υπάρχεις πια, δεν υπάρχεις πια
είσαι ένα όνειρο κακό απ’ τα παλιά.
Δεν υπάρχεις πια, δεν υπάρχεις πια
μην προσπαθείς να ξανανάψεις τη φωτιά.