Κάθε τραγούδι σου και μία νοσταλγία
έκρυβες δάκρυα που γράψαν ιστορία,
νιώθω περήφανος πατέρα μα πονάνε
οι τόσοι κόποι σου που στα σκουπίδια τους πετάνε.

Κοίτα πατέρα,
η πίστα μοιάζει με υπόγεια γκαρσονιέρα
η νύχτα έγινε σαν βαρετή Δευτέρα
έλα για λίγο, έλα για μια μόνο πρεμιέρα.

Κάθε τραγούδι σου και μία φαντασία
σε όσους σε άκουγαν γινόσουνα θυσία,
πατέρα άλλαξαν τα πάντα από τότε
δήθεν χαμογελούν χωρίς ψυχή μα ως πότε.

Κοίτα πατέρα,
η πίστα μοιάζει με υπόγεια γκαρσονιέρα
η νύχτα έγινε σαν βαρετή Δευτέρα
έλα για λίγο, έλα για μια μόνο πρεμιέρα.
Που ’σαι πατέρα.