Πέρασε καιρός που έχεις φύγει
κι όμως το παράπονο με πνίγει,
μοιάζω σαν φεγγάρι που δεν έχω ουρανό
δύσκολες οι νύχτες που μόνος μου περνώ.

Τραβάω ζόρι
που δεν είμαι το δικό σου το αγόρι
και με τρώει της μοναξιάς τ’ αγριοβόρι,
τραβάω ζόρι.
Τραβάω ζόρι
που σ’ αγγίζουν τόσες νύχτες άλλα χέρια
κι έχεις σβήσει της αγάπης μας τ’ αστέρια,
τραβάω ζόρι.

Δεν μπορώ να ξεχάσω
θέλω κάπου να ξεσπάσω,
να μην κάνω σκέψεις που πονάνε
την καρδιά μου σαν καρφιά τρυπάνε.

Άλλη μια βραδιά με άλλο σώμα
μέσα μου πληγή εσύ ακόμα,
έγινε η αγάπη σου για μένα φυλακή
μοιάζει τη ζωή μου σαν φάρσα τραγική.

Τραβάω ζόρι
που δεν είμαι το δικό σου το αγόρι
και με τρώει της μοναξιάς τ’ αγριοβόρι,
τραβάω ζόρι.
Τραβάω ζόρι
που σ’ αγγίζουν τόσες νύχτες άλλα χέρια
κι έχεις σβήσει της αγάπης μας τ’ αστέρια,
τραβάω ζόρι.

Δεν μπορώ να ξεχάσω
θέλω κάπου να ξεσπάσω,
να μην κάνω σκέψεις που πονάνε
την καρδιά μου σαν καρφιά τρυπάνε.