Πέντε και μισή
σε λίγο ξημερώνει
και η μοναξιά
τις σκέψεις μου θολώνει.

Ακούω βήματα στις σκάλες
νομίζω είναι τα δικά σου
σε μια παραίσθηση βουλιάζω
φοβάμαι να ‘μαι μακριά σου.

Και τώρα τι κάνω και τώρα τι κάνω
να ξαναρθείς εδώ να μην πεθάνω.
Και τώρα τι κάνω που λείπεις ακόμα
και είσαι για πάντα ψυχή μου και σώμα.
Και τώρα τι κάνω.

Πέντε και μισή
σε λίγο ξημερώνει,
μπαίνει κι η σιωπή
λαθραία απ’ το μπαλκόνι.

Νομίζω είσαι στο κρεβάτι
και έρχομαι να σε σκεπάσω,
μα όλα είναι μια αυταπάτη
στην τρέλα νιώθω πως θα φτάσω.

Και τώρα τι κάνω και τώρα τι κάνω
να ξαναρθείς εδώ να μην πεθάνω.
Και τώρα τι κάνω που λείπεις ακόμα
και είσαι για πάντα ψυχή μου και σώμα.
Και τώρα τι κάνω.