Έχω τεντώσει το κορμί μου σαν χορδή
ήχους πελώριους γεννάει όταν με αγγίζεις
πέσε στα γόνατα και φίλησε τη γη
μαζί μου πια στον ίδιο τόπο δεν γυρίζεις.

Έχω τεντώσει το κορμί μου σαν χορδή
γίνε το βέλος που πετάει θυμωμένο
καινούργια τείχη θα γκρεμίσουμε μαζί
οι δυο μπορούμε και γι αυτό σου επιμένω, επιμένω.

Εσύ που άνοιξες ομπρέλα στη βροχή
σαν το ποτάμι που ξεσπάει πλημμυρίζεις
κι όποια κι αν κράτησες ως τώρα πισινή
εκεί που έσπειρες δεν έχει να θερίσεις.

Τώρα που αρχίζουνε οι δονήσεις μάτι μην κλείσεις
και σου υπόσχομαι μεγάλες συγκινήσεις.

Στέκεσαι απέναντι και βλέπεις τις σκιές
όλες μπορείς με το σκοτάδι να τις σβήσεις
ακόμα κι αν σου επιβάλλουν θες- δεν θες
τα χρόνια που δεν με γνωρίζεις να μετρήσεις, να μετρήσεις.

Εσύ που άνοιξες ομπρέλα....