Λένε η ελπίδα πως πεθαίνει τελευταία
κι εγώ μ’ αυτήν κάνω συνέχεια παρέα.
Μα οι μέρες φεύγουν και δεν λες να έρθεις πίσω
κι εγώ μονάχα με ελπίδα πως θα σβήσω.

Και περνάνε Σάββατα,
Κυριακές, Δευτέρες
και με πιάνουν κλάματα
με τρυπάνε σφαίρες.

Και περνάνε μερόνυχτα και γυρνάν σελίδες
κι όλο ζω με όνειρα και κρυφές ελπίδες.
Και περνάνε μερόνυχτα στη σιωπή κλεισμένα
κι η ψυχή και το σώμα μου να ζητάει εσένα.

Λένε η ελπίδα πως κρατάει ως το τέλος
όμως μες στη νύχτα νιώθω έρημος και ξένος.
Κι όσοι γύρω μου κι αν είναι είμαι μοναχός
μα σε προσμένω αν και ξέρω είναι λάθος.

Και περνάνε Σάββατα,
Κυριακές, Δευτέρες
και με πιάνουν κλάματα
με τρυπάνε σφαίρες.

Και περνάνε μερόνυχτα και γυρνάν σελίδες
κι όλο ζω με όνειρα και κρυφές ελπίδες.
Και περνάνε μερόνυχτα στη σιωπή κλεισμένα
κι η ψυχή και το σώμα μου να ζητάει εσένα.