Εγώ που σου ‘χα δώσει ήλιους να κρατάς, εγώ
κι έρωτας σου από τις φλόγες έπαιρνε χρώμα φωτιάς.
Εγώ αδιάβροχα φτερά σου δίνω να πετάς
σ’ όλες τις σφαίρες του πλανήτη να γυρνάς.

Φύγε μακριά μου, πονάει η καρδιά μου
δεν το αντέχω, δεν θέλω να βλέπω
κομματιασμένα, σπασμένα φιλιά.
Κομματιασμένα, σπασμένα φιλιά.

Εσύ κάποτε μου ‘λεγες πως ήμουν η καρδιά σου
ο χτύπος σου ο δυνατός ήμουν και η χαρά σου.
Εγώ σε χρόνο ανύποπτο γινόμουν ποιητής σου
μα τίποτα δεν γέμιζε δικό μου την ψυχή σου.

Φύγε μακριά μου, πονάει η καρδιά μου
δεν το αντέχω, δεν θέλω να βλέπω
κομματιασμένα, σπασμένα φιλιά.
Κομματιασμένα, σπασμένα φιλιά.