Έφυγες και πίσω σου μου άφησες
ενθύμια χρωματιστά
τοπία μ’ αστέρια και φεγγάρια,
από τα πιο ξεχωριστά
η απουσία σου τα βράδια,
μια φωτιά.

Έφυγες και πήρες τις ζεστές μου εικόνες
και τα καλοκαίρια γίνανε χειμώνες,
έφυγες και πήρες κάθε τι ωραίο.
Έφυγες και πήρες τ’ ουρανού τ’ αστέρια
κι όλες οι στιγμές μας γίνανε μαχαίρια
κι έμεινα μονάχος σαν παιδί να κλαίω.

Έφυγες και πίσω σου μου άφησες
του έρωτά σου τις βροχές
και της μορφής σου την εικόνα
μέσα στου χρόνου τις ρωγμές,
σημάδια που πονάνε ακόμα,
σαν πληγές.

Έφυγες και πήρες τις ζεστές μου εικόνες
και τα καλοκαίρια γίνανε χειμώνες,
έφυγες και πήρες κάθε τι ωραίο.
Έφυγες και πήρες τ’ ουρανού τ’ αστέρια
κι όλες οι στιγμές μας γίνανε μαχαίρια
κι έμεινα μονάχος σαν παιδί να κλαίω.