Την ώρα που μισάνοιγαν
τα πρώτα ρόδα της αυγής
ένα τραγούδι μακρινό
στα πέρατα του δρόμου.

Ήρθε και πέρασε σιγά
σαν να μην άγγιζε στη γη
απ' το παράθυρο μου.

Την άκουγα μες στο στρατί
παθητικά να περπατάει
και σαν εχάθη, βάρυναν
αργά τα βλέφαρα μου.

Και δάκρυσαν τα μάτια μου
χωρίς να ξέρω το γιατί
μπορεί κι απ' τη χαρά μου.