Μαζεύω τις νύχτες
τις σταγόνες της βροχής
να σου ξεπλύνω την αυγή τον στεναγμό

Κρύβω το φεγγάρι απ ‘την ματιά σου τη χλωμή
μη σου ταράξουν η σκιές το όνειρα

Φέρνω στα μαλλιά σου
τ’ αστέρια τ’ ουρανού
μη σε ριγήσει η παγωνιά τ’ αγέρα
Φέρνω στα μαλλιά σου
τ’ αστέρια τ’ ουρανού
να σου στεγνώσουν απαλά το δάκρυ

Τάζω στις μοίρες χρυσοΰφαντα πλουμίδια
να σε μοιράνουν με της γης τις χάρες
διώχνω μακριά τα αερικά της νύχτας
μη σου θολώσουνε τον νου φαντάσματα

Απλώνω την ανάσα σεντόνι μαγικό
να μη σε αγγίξει ο πόνος
έτσι έχω μάθει ν’ αγαπώ